ՆԵՐԲՈՂ ՄԱՅՐԵՆԻ ԼԵԶՈՒԻՆ

Իմ մայրենին ոգի՜ է ու ինքնութի´ւն,

Ինչպէս խարակն է պատնէշ՝

Ընդդէմ ահեղ ալիքներուն.

Իմ մայրենին վահա՜ն է ամրակուռ,

Ինչպէս բերդն է ապաւէն՝

Ընդդէմ ասպատակող թշնամւոյն.

Իմ մայրենին պատուհան է լուսատու,

Հայ մանուկին դողդոջ քայլերուն՝

Ընդդէմ լայնատարած ուղիներուն.

Իմ մայրենին խիղճն է հայուն,

Ինչպէս էութիւնն է մարդուն՝

Ընդդէմ յարափոփոխ ժամանակներուն.

Իմ մայրենին դարբնոց է հանճարի,

Ինչպէս հնադարեան դպրատուներն են՝

Ընդդէմ փառահեղ կաճառներուն.

Իմ մայրենին հրաշք ածու է փոքր,

Աշխարհի տիտաններուն կողքին.

Իմ մայրենին զէնք է ու զրահ,

Իմ մայրենին արմատն է, ծառն է ու պտուղը,

Իմ մայրենին միւռո՜ն է ու սրբութի՜ւն,

Իմ մայրենին Բանն է առաջին ու վերջին...

Յաւերժութեան տանող ճանապարհն է հայուն...։

2007