ԻՄ ՀՈԳԻՆ

Իմ հոգին հարբած է այս գիշեր

կրկին

Կեանքի անհուն վիշտերով,

Ներանձնական մորմոքներով,

Տխուր,անբացատրելի հոգերով...

Պիտի ուզէի որոտալ, ժայթքել,

Դուրս գալ նոր երազի մը ուղիով,

Բայց իմ ուղին

Նոյն տարտամ ուղեւորութիւնն է

Մարդուն՝ երկա՜ր ու անվե՜րջ,

Ուր չկայ ելք,

Չկայ փրկութիւն ներանձնական,

Կայ միայն վիշտ հանապազօրեայ,

Անդարման վիշտ մը հոգեմաշ,

Կայ զոհաբերութեան մշտանորոգ

Տարերք այդ ուղիի վրայ:

Իմ ներսը մութ աշխարհ մըն է

չվերծանուող

Չեմ գիտեր ե՛ս իմ գիրը.

Կայ միշտ պարտադրուած

Փոխընտրանք մը վնասաբեր:

Իմ վիշտը ամէնօրեայ,

Մարդկութեան ցաւն է

անբուժելի

Իմ ցեղի կորուստն է դանդաղ

հետեւողական

Ես ու աշխարհն այս՝ անկատար,

Կ’երթանք կորստեան ուղիներով

անվերջ ու անսահման:

Իմ հոգին կրկին հարբած է այս գիշեր

Աշխարհի վիշտերովն համակ:

1989