ԵՍ Կ’ԱՆԻԾԵՄ

Մեզի բախտ վիճակուած այս

Մեղկ պատերազմը ես կ’անիծեմ.

Թող անէծքն իմ բացատրուի

Իբրեւ ցասում,

Դառնութիւն,

Տառապանքի խեղդուկ ճիչ:

Մարդիկ կը կարծեն թէ կարելի՜ է

Համակերպիլ այս ճակատագրին,

Կը սպասեն անձկութեամբ

Վերջն այս զրկանքին ու վշտին,

Բայց վերջը երազանք մըն է ցանկալի,

Աւարտը՝ փափաք մը անկարելի,

Անվերջ, անդադրում այս տարերքը,

Այս ողջակիզումը մարդուն՝

Տենչանք մըն է տենդագին

Կորստեան ուղիները առաջնորդող,

Մահուան դռները «աւետող»...

Ես կ’անիծեմ այս վիճակը ողբալի,

Ինչ հոգ, որ անէծքն իմ

Արձագանգ մըն է դարէ դար...:

1989