ՕՐ ՄԸ ԲԱԽՏՈՐՈՇ

Իմ հոգին թափուր

Վանած սէրերը երէկի,

Իմ հոգին միայնակ,

Որոնումի անդուլ ճիգին մէջ,

Կը ձգտի անծանօթ էակին,

Որ պիտի տենդոտ օր մը յայտնուի յեղակարծ:

Փոշի է պատած իմ փակ մատեանին,

Ժամանակի փոշին կլանած՝ անոր էջերը տժգոյն.

Հիմա փորձն է փախուստի,

Բանտարկեալի մը նման՝ անխոցելի զնտանէն.

Մենութեան պատերը ճեղքելու,

Անծանօթին յարատեւ փնտռտուքի ձգտումը

Ունի հոգիս,

Որ ցարդ եղաւ ճիգ մը միայն,

Չերգուած երգը իմ մատեանին.

Բայց իմ աշխարհը պիտի այլակերպուի

Ի վերջոյ անոր յայտնութեան դիմաց

Օր մը բախտորոշ...

Ու յեղաշրջէ պիտի կեանքն իմ տարտամ։

1989