«Ո՞ՐՆ Է ՄԵՐ ՀԱՅՐԵՆԻՔ»

– Ո՞րն է բաբո՛, մեր հայրենիք...

                                      Յովհ. Շիրազ

– Ո՞րն է հայրենիքը մեր, –

Հարց տուաւ մեծ հօր

Պատանին՝  բոց ու կէզ,

Աչքերն իր քարտէսին սեւեռած.

– Հայաստա՞ նը, ազատ ու անկախ,

Երկիր Կիլիկիա՞ն,

Թէ՞ Վանը, Սասունը, Մուշն ու Ուրֆան։

– Մեր հայրենիքը անսահման տարածք է, որդի՜։

Արարատն է, Արագածն է, Նեմրութ սարն է,

Վանայ ծովն է, Սեւանն է, եւ Ուրմիան,

Աղթամարն է, Մշոյ Սբ. Կարապետն է, Գանձասարն է,

Իմ հայրենիքը հզօր կայսրութիւնն է Տիգրան Մեծի,

Մինչեւ Միջերկրական ու Փայտակարան,

Կասկած չունենաս, որդի՛ս։

– Երեւա՜նն է այսօր ոստանը մեր հայրենիքին,

Երէկ Արտաշատն էր, Դուինն ու Սիսն էր...

Վաղը եւ գուցէ ուրի՜շ մը, որդի՛ս,

Մեր հայրենիքը հո՜ն է,

Մի՜շտ հպարտ Արարատին նայող,

Ընդարձակ աշխարհ մը, փէշերն իր լայն բացած։

– Ո՞րն է, ուրեմն, հայրենիքը մեր, որդի՛, –

Հարց տուաւ պապը հիմա։

– Սահման քաջաց զէ՜ն իւրեանց-

Պատասխանեց որդին անվարան.

– Այսօր փոքր է Հայաստանը, բայց մե՜րն է,

Վաղը պիտի ըլլայ ծովէ-ծով, անսահմա՜ն,

Չկասկածի՜ս երբեք դուն, որդի՛ս։

2016