ԿԸ ՀԵՌԱՆԱՆ

Խոպան է արտը

Ու սակաւ՝ մշակները,

Դաշտերուն պատած է երաշտ

Ու ամայութիւն համատարած։

Հոգիներուն մէջ կայ սով ու երաշտ

Ու ամայութիւն ամէնուրեք:

Կը հեռանան հիները երախտաշատ

Ու ժլատ է բերքը մարդու տեսակին։

Խոպան է արտը

Ու սակաւ՝ մշակները:

Յարափոփոխ օրերուն հետ

Կը մթագնի հորիզոնը,

Վիհը կը խորանայ,

Ամայութիւն կը տիրէ, խո՜ր խաւար:

Խափանուած արեւին անձկութիւնը՝

Բարձրագոչ պահանջք է հիմա։

2016

ԿԱՄԱՐ, Թիւ 25-2016, էջ 21: