ԺԱՄԱՆԱԿԻ ՎՃԻՌ

Ու երբ գորշ քամիներուն յանձնած

Հոգւոյդ զեղումները տանջալից,

Կը պատրաստուէիր հեռանալ այս աշխարհէն,

Հարց տուի՞ր դուն քեզի, հէ՜ք մարդ,

Եթէ տասնամեակ մը վերջ,

Մօտիկ թէ հեռու ապագային,

Գիրդ, մոխիր ու բոց, պիտի գրգռէ կիրքեր,

Կամ յիշեն մարդիկ քեզ՝ որպէս իրաւ բանաստեղծ,

Զեղումներն այդ պիտի տոկա՞ն անողոք ժամանակի

Դաժան դատաստանին...

Մի՞թէ սա չէ բոլոր քերթողներուն բաղձանքը,

Երազանքը անմեկին,

Երբ «կեանքէն ինծի ի՞նչ մնաց» հարցադրումը ըրին,

Եւ հուսկ մեկնեցան աշխարհէն՝ հանգած պատրոյգի նման…

2017

ԿԱՄԱՐ, Թիւ 29-2018, էջ 31։