ԹՈՂԷ´Ք ԶԻՍ

Թողէ´ք զիս

Համր ու լուռ դատեմ ձեզ,

Լռութիւնն իմ մեղսակցութիւն չէ՜,

Տկարութիւն չէ՜.

Թողէք զիս ցաւիս ու ողբիս մէջ,

Ձեր գործն ու խօսքը կը խոցոտեն զիս անընդմէջ.

Չկարծէք, թէ անտարբեր մըն եմ,

Անծանօթ՝ ձեր դաւին, կեղծիքին ու չարիքին.

Ես յոգնած եմ ձեր խօսքերէն երկդիմի,

Արարքներէն, որոնց թիրախը շահն է միայն.

Թողէք սփոփեմ հոգիս, որ կը կոտտայ ընդմիշտ,

Իր շրջապատին սնանկութենէն.

Թողէք համրութեանս մէջ, ու խաւարին չորսդի՝

Ձեզ տարրալուծեմ ու դատեմ,

Լռութիւնն իմ թող չվախցնէ ձեզ,

Ես անարխիստ չեմ,

Ոչ ալ ըմբոստութեան ռահվիրայ,

Իմ դպրոցը խաղաղութիւնն է,

զերդ սիրտը բանաստեղծին,

Իմ հաւատամքը ձեզ ձաղկումն է, բայց ո´չ տապալումը.

Քանզի գիտեմ, որ դուք էք անմահն ու հզօրը,

Մենք՝ մետալին մոռցուած երեսը։

Արդ, թողէք վշտիս ու ողբիս մէջ տոչորիմ,

Ձեզ դիտեմ լուռ, խաւարին ընդմէջէն պատուհանիս,

Ու ծիծաղիմ ձեր արարքներուն համար տմարդի.

Ես ձայնն եմ յուշարարին, որ ձեր լռութեան պահուն

Պիտի յուշէ ձեր խօսքերն ու արարքները վատոգի…

2017

ԲԱԳԻՆ, ԾԶ տարի, թիւ 2-2017, էջ 39: