ԹԱՆՁՐ ԱՅԴ ԳԻՇԵՐԻՆ

Կարօ Քէպապճեանի յիշատակին

Թանձր էր մայրամուտը այդ գիշեր,

Ու հոգիները խռով՝

Անձկութեան մշուշով պատուած։

Ռումբի մը տարանջատուող բեկորներ

Խոցեցին էութիւնը մեր,

Մեխուեց ոսոխի դաժան կապարը մեր սրտին։

Գուժկանն էր,

Ու մենք խոնջած, դարձանք յօշոտուող զոհը

Գիշերին մէջ դարպասող բորենիին։

Շուշին ինկա՜ւ։

Կաղնին տապալեցաւ։

Ի՞նչ դաւադրութիւն էր սա,

Գիշերին մէջ թանձր, ու մռայլ...

Ու յանկարծ դարձանք որբ,

Կքած ժողովուրդ ...։

«Եւ մենք պարտուեցանք ստոր Բելին»

Կրկին։

Կարելի՞ է հաւատալ, Տէ՜ր իմ...

Խո՜ր ու ահաւոր է ցաւը մեր,

Լուռ մարդկութեան աչքերուն դիմաց,

Բորենին կը կրծէ մեր մարմնի մասերը արիւնաքամ.

Մենք զոհաբերուող մատաղն ենք կիրակմուտքի այս գիշերին...

2020