ԱՓՍՈՍԱՆՔ

Եւ եթէ հրայրքին մէջ այս խենթ

Ու կռիւին մէջ օրհասական,

Կ᾿որոնենք հանճարներ մենք դեռ…

Ու տատանումին մէջ Նոյեան Տապանի

Տակաւին կան հաւատքի խիզախ մարտիկներ,

Բախտաւոր ենք յիրաւի.

Բայց ո՞ւր են անոնք, այլակերպուա՞ծ,

Պատեանին մէ՞ջ նեղ՝ ժամանակի,

Թէ՞՝անգոսնած հրաժեշտի փողերով անշունչ

Կ᾿երթան երգել իրենց երգը տխրալուռ,

Մինչ ոգիները անճիտուած, ձայները խռպոտած,

Կը սուրայ նաւը լազուր՝

Ուղեկորոյս ու անփոյթ...

Եթէ գրկած ժամանակի ոգին թեւաթափ,

Կ᾿ուզենք հաւատալ, ու յարատեւել տակաւին,

Ի՜նչ վիթխարի կա՜մք ու հզօ՜ր ապացոյց

Հարկ է մարդուն, որ նետուի ծոցը մարտին բոցակէզ

Ու մերժէ պարտութիւնն այս ամօթաբեր,

Դառնայ ամբոխ ցնորած եւ ոչ՝ հօտ հլու,

Դառնայ ահեղ ամպրոպ՝ խոնաւ արշալոյսը ծնանող։

Եթէ ոչ հիմա, հապա ե՞րբ է ժամը զգաստութեան,

Ե՞րբ պիտի հնչէ ոգեշունչ կոչնակը բազմաձայն...

2013

ԲԱԳԻՆ, Հոկտ. -Դեկտ. 2013, ԾԲ տարի, Թիւ 4, էջ 25։