Ո՛չ միայն ես, այլեւ

Աշխա՜րհն է խելագարած...

Երբ հայելիին դիմաց կանգնած՝

Մենք մեզ խոհուն գիտնական

Կամ սրբակենցաղ վանական կը տեսնենք,

Չենք ուզեր տեսնել, թէ հայելիին մէջ մենք չենք,

Այլ խաբկանքն է կանգնած հոն,

Որ այս աշխարհի բախտին ու շալակին նստած՝

Մեզ գովերգող շրջապատին բեմադրուող կեղծիքն ենք։

Աշխա՜րհ, հարթակ մը միջակութեանց,

Ուր ոչնչութիւնը կը դառնայ տիրակալ,

Հայելիին մէջ, եւ ո՛չ միայն...։

Ո՞րն է ցաւալի ու գռեհիկ նոյնժամ՝

Խելագարին ծիծաղ առթող ցաբռտո՞ւքը յիմար,

Թէ՞ գոռոզին զառանցանքը հայելիին դիմաց։

Մի՞թէ տխրահռչակ հերոսները պատմութեան

Խենթե՜ր չէին, կամ վիժուածքներ սնափառ.

Ի՞նչն է տարբեր մեր օրերուն ապիկար,

Երբ ազգեր կը շիջին,

Երկիրներ կը կործանին՝

Այլակերպող հայելիներուն դիմաց։

2020